Ankara Akşamlarında Özlem

Ankara Akşamlarında,
ÖZLEM

Dumanlı akşamları severdim,
İs kokardı hava.
Yanan odun kömürüdür,
İnce ince tüterdi bacalarda.
Pencereden görünen sarı ışık
Isıtırdı içimi ılık ılık
İçeridekiler,
Özlem olurdu bana

Akşamın derinliğinde
‘’Orada olsaydım’’ derdim
Kendi kendime
Taa uzaklarda...
Anadolu’nun bir bucağında,
Anamın, babamın kucağında...

Akşam sofrasını kurmuştur şimdi anam,
Beni özlüyorlar mıdır,
Acaba?
Sımsıcak o yuvada...

İki damla yaş belirir, göz pınarlarımda,
Süzülür yanaklarımda,
Özlemim taşar,
Hüznüm aşar,
Ellerim koynumda,
Yürür giderim,
Yanlızlığıma,
Ankara akşamlarında.

Kutlu
13/08/2009-İstanbul