VEYSEL GEÇTİ BU DÜNYADAN

Gönül gözü görür idi
Varı yoğu bilir idi
Hakka doğru yürür idi
Veysel geçti bu dünyadan

Yapraklardan ilham aldı
Türküleri süzme baldı
Hoş sedası baki kaldı
Veysel geçti bu dünyadan

Çok yaraya merhem oldu
Aşıklara rehber oldu
Sadık yari toprak oldu
Veysel geçti bu dünyadan


Gündüz gitti gece gitti
Çiçeklerle sohbet etti
Kandilinde yağı bitti
Veysel geçti bu dünyadan


Özü ile sözü ile
Engin gönül gözü ile
Üç telli bir sazı ile
Veysel geçti bu dünyadan


O tutunacak bir daldı
O hem gerçek hem masaldı
Kendi gitti adı kaldı
Veysel geçti bu dünyadan


Halil İbrahim MISIR
Didim, 10 Şubat 2008